رادین نیوز

ارسلان امیری در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در پاسخ به این پرسش که چه نظری در باب اکران زالاوا در طی تابستان (شروع اکران از ۸ تیرماه) دارد، بیان کرد: در مورد آثاری از جنس زالاوا باید در شرایط اکران، بسیار کار شود تا مردم آنها را ببینند و با این که فیلمی ژانر و قصه گو است اما باید تبلیغاتش جا بیفتد چرا که متفاوت از سینمای روز ایران است و در رقابت با فیلم های کمدی کار سختی است که مخاطب را برای ژانرهای دیگر به سینما کشاند.

وی گفت: با توجه به این که شرایط سختی برای کشاندن مردم به سینما داشتیم وضعیت تماشای زالاوا به طور نسبی راضی کننده است؛ ضمن این که چون مردم فیلم را دوست داشتند حیف شد که تعداد کمی آن را دیدند.

نویسنده فیلم سینمایی ناهید (آیدا پناهنده ۱۳۹۳) در پاسخ به این پرسش: با توجه به این که زالاوا تا اینجا دومیلیارد فروخته اس ، آیا به سود رسیدید؟ گفت: قطعا به سود نمی رسیم چرا که تقریبا حدودا یک سوم هر فروشی که در سینما هست به تهیه کننده و سرمایه گذار می رسد و طبیعتا فیلمی مانند زالاوا که ۴ میلیارد هزینه تولیدش بوده، با این رقم فروش به سود نرسیده است.

وی افزود: منتظریم ببینیم که در فروش بین المللی این فیلم چه اتفاقی خواهد افتاد که شاید هزینه ها را جبران کند.

مخاطب عادت ندارد فیلم متفاوت ببیند

نویسنده فیلم سینملایی ویلایی های (منیر قیدی ۱۳۹۵) در جواب این ادعا که گفته می شود زالاوا گرچه فیلمی کم هزینه بوده است اما به فروش خوبی رسیده، اظهار داشت: به نظر می رسد که کم هزینه بوده است چرا که این فیلم بیگ پروداکشن بود و دائما حدود ۱۵۰ هنرور در صحنه داشتیم که کار سختی بود. زالاوا به نسبت سایر فیلم هایی که بازیگران خیلی معروفی دارند بهتر فروخته است اما چون چیزی حدود ۹۰ درصد مخاطبانی که فیلم را دیدند راضی بودند انتظار ما برای فروش بیش از این بود.

امیری ادامه داد: زالاوا فیلمی است که اساسا برای مخاطب ساخته شده است. منتها مخاطب عادت ندارد فیلم متفاوت (که حتی برای گیشه ساخته شده است) ببیند.

کارگردان مستند زمین ناآرام (۱۳۸۵) یادآور شد: مخاطبان دائما کمدی ها را می بینند و به رغم این که از آن راضی نیستند اما باز هم می روند و تماشا می کنند و این رفتار به نظرم نیاز به یک تحلیل جامعه شناختی دارد؛ این رفتار که مخاطبان یکسری درام های اجتماعی یا عاشقانه را دائما می بینند اگرچه از آنان راضی نیستند.

پرداختن به سینمای قومی و بومی را دوست داشتم

وی در پاسخ به این سوال که چرا ریسک ورود به ژانری را پذیرفته که پراقبال نیست، گفت: این ژانر را دوست داشتم. در سینمای ما رفتن به سمت سینمای ژانر یک خلا است، به ویژه سینمای قومی و بومی.

امیری ادامه داد: بر اینها بیفزایید این را که من پرداختن به سینمای قومی و بومی را هم دوست داشتم و به دلیل کُرد بودن این امکان بالقوه را هم برای ورود به این عرصه داشتم.

نویسنده فیلم سینمایی گیجگاه (عادل تبریزی ۱۳۹۸) تصریح کرد: البته که این امکان بالقوه برای همه فیلمسازان ایرانی فراهم است تا از جغرافیای خودشان و المان ها و زمینه های فرهنگی خودشان الهام بگیرند و به واسطه چنین کارهایی است که سینمای ایران می تواند فضای متفاوتی را تجربه کند.

وی تاکید کرد: بر اساس آنچه بیان شد دوست نداشتم سینمای مرسوم را تکرار کنم پس ریسک کردم که قصه ای را باتوجه به علائق خودم که استفاده از مایه های ژانر و عناصر فرهنگی و بومی بود، روایت کنم. از تجربه ام بسیار راضی بودم و بازخوردهای بسیار خوبی دیدم.

نویسنده فیلم سینمایی تی تی (آیدا پناهنده ۱۳۹۹) اظهار داشت: رضایت مخاطب جهانی و داخلی از زالاوا برایم بسیار خرسندکننده بود. بر این اساس هم مخاطبان جدی سینما و هم مخاطبان عام که فرصت تماشای فیلم را داشتند، منتقدین و روزنامه نگاران داخلی و خارجی عموما بازخوردهای مثبت نشان دادند و این من را امیدوار کرد که می توانیم با عناصر بومی و فرهنگی خودمان و بهره گیری از عناصر ژانری قصه ای را بسازیم که جهانی باشد.

به فروش جهانی «زالاوا» امیدوارم

امیری در پاسخ به این پرسش که آیا با تمامی این تجارب حاضر است دگر بار در این عرصه کار کند، بیان کرد: بسیار سخت توانستیم همین بودجه محدود زالاوا را فراهم کنیم؛ پیدا کردن سرمایه از یک سو و روند طولانی دریافت مجوز از سمت شورای پروانه ساخت از دیگر سو، روندی فرساینده بود. اگر فیلم بعدی تا این اندازه سخت نشود در همین فضاها کار خواهم کرد.

وی در پاسخ به این سوال که پیش بینی اش از فروش جهانی زالاوا به چه صورت است، ابراز داشت: این روند تا اینجا خوب بوده است و ضمن این که پس لرزه ها و سایه شوم کرونا همچنان ادامه دارد اما در مجموع ۱۳ کشور کار را خریده اند که زلاوا در آنها اکران خواهد شد و تا به اینجا موفقیت آمیز بوده است.

این نویسنده در پاسخ به این سوال که کدام سکانس در زالاوا را دوست دارد، گفت: سکانس پایانی را دوست دارم؛ یعنی از بعد از شلیک گلوله تا انتهای فیلم.

امیری در توضیح کاری که این روزها مشغول انجام آن است، گفت: به تازگی فیلمنامه فیلم جدید آیدا پناهنده را تمام کردیم و درخواست پروانه ساخت داده ایم و این روزها منتظریم پروانه‌اش را بگیریم و وارد پیش تولید شویم.

وی افزود: اسم این اثر ماجرای قوی سیاه است که مضمونی درام و عاشقانه دارد.  

به گزارش ایرنا، ارسلان امیری (۱۳۵۴) مستندساز، فیلم‌نامه‌نویس، تدوین‌گر و کارگردان کُرد اهل ایران است. امیری فعالیت حرفه‌ای خود را با مستندسازی آغاز و سپس به عنوان فیلم‌نامه‌نویس و تدوین‌گر با چندین تله‌فیلم و مجموعه تلویزیونی همکاری کرد.

وی با ساخت نخستین فیلم سینمایی خود به نام زالاوا موفق شد جایزهٔ بزرگ بهترین فیلم از سی و ششمین دورهٔ هفتهٔ بین‌المللی منتقدان فیلم ونیز، جایزه بهترین فیلم از نگاه هیئت داوران از فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم و همچنین از سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر، دو سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی فیلم اول و بهترین فیلم‌نامه را کسب کند.

امیری همسر آیدا پناهنده کارگردان سینماست و تاکنون همکاری های متعددی در نوشتن فیلم نامه های سینمایی داشته‌اند.